34

167 cm

Amsterdam

Amsterdam

Nederlandse

Dansen, lezen, eten en fitnessen ( ja, beide hihih)

Van mijzelf heb ik veel en heel dik haar. In mijn jongere jaren vond ik dit nooit echt leuk. Ik moest namelijk tijdens het haren kammen altijd langer zitten dan mijn twee oudere zussen. Als iedereen al gezellig aan het (buiten) spelen was, moest ik binnen blijven om mijn haar te kammen. Ik was altijd als laatst, omdat ik het meeste haar had. Op mijn negende mocht ik van mijn moeder mijn haar straighten. Hierdoor was ik veel sneller klaar met mijn haar. Leuk, dacht ik toen. Mijn zus had toen ook haar haar gestraight. Echter brak haar haar na ongeveer twee jaar hevig, waardoor zij besloot om haar straight weer weg te wassen met bier en ei. Mijn straight heb ik er toen ook maar uitgewassen.
Op mijn 17e besloot ik mijn haar opnieuw te straighten. Jammer genoeg was het deze keer op een verkeerde manier gedaan. Hierdoor begon mijn haar te breken en werd het steeds dunner. Naar mij idee groeide het op een gegeven moment niet meer.

Op mijn 21ste had een vriendin van mij besloten om haar straight uit te laten groeien en back to haar roots te gaan. Een super dapper besluit vond ik dat, alleen durfde ik dat nog niet. Ik had me er niet in verdiept en had al een aantal maanden weave, dus ik had ook echt geen idee. Toen zij met het idee kwam, ben ik me erin gaan verdiepen. Ik heb gesprekken gevoerd en filmpjes bekeken op het internet. Dit waren filmpjes over hoe je jouw eigen haar het beste kunt verzorgen en wat je er allemaal mee kunt. Ik was niet meer onwetend. In april 2014 ben ik op een dag opgestaan, naar de kapper gegaan en heb gezegd: "Al mijn straight puntjes mogen eraf". Zo gezegd, zo gedaan.
Zonder er verder bij na te denken, ging ik van de één op andere dag terug naar mijn roots en heb ik iedereen doen schrikken. Het was voor mij natuurlijk heel erg wennen. Zo kort als dit had ik mijn haar nog nooit gehad... Wat moet ik hiermee? Is het wel mooi? De eerste weken was ik hierdoor ook best onzeker, vooral doordat ik meer negatieve dan positieve reacties kreeg. De mensen waren mij natuurlijk ook anders gewend.

Nu, twee jaren later, ben ik super trots op mijn dikke, volle kroon en zou ik het echt niet anders hebben gedaan. Als ik nu terug kijk naar die periode, kan ik eerlijk zeggen dat het mij ook sterker heeft gemaakt. Het was echt een periode van vallen en opstaan. Momenten van weer willen straighten, maar dan in de spiegel kijken, trots op mijzelf als persoon zijn en er met mensen over praten.
Die kennis en motivatie geef ik nu door aan anderen die ook back to hun roots willen, maar nog onwetend en onzeker zijn.

Relaxen, het ontkroezen van je krullen/kroeshaar was een lange tijd heel gewoon en een must. Volgens het schoonheidsideaal moest je haar zo plat, glad en Europees mogelijk zijn.
Een paar jaar geleden was het totaal geen optie voor mij om met mijn kroes haar te lopen. Als ik al een beetje uitgroei had, maakte ik het zo glad mogelijk. Onwetendheid noem ik dat. Vandaag de dag ben ik meer dan trots op mijn haar. Wat zeg ik, ik ben trots op mijn kroon! Ik draag het vol trots op mijn hoofd.
Leren omgaan met je natuurlijke haar is een leuke bezigheid. Elke keer weer nieuwe kapsels ontdekken, dat doe ik met vallen en opstaan.
Ik wil mijn trots met iedereen delen, vandaar ik mij beschikbaar wil stellen om MISSBLACKHAIR2017 te worden

Hoe kan ik een nog betere versie van mijzelf zijn?
Zelfontplooiing en zelfacceptatie is alles, maar wat doe je als je het even niet meer weet?
Gedachtes waar je bewust en onbewust mee bezig bent. Hoe spreek je die accuraat uit?
En hoe draag je deze kennis over op de jonge zwarte vrouw? Want die zijn de toekomst van nu!

Jonge, zwarte vrouwen bewust maken van hun inner and outer beauty. Zwarte jongeren zijn de toekomst van nu en helaas merk ik nog steeds dat er schaamte en onwetendheid heerst over het kroes natural haar. Door als jonge zwarte vrouw hier in het voorbeeld te zijn, kan ik mensen inspireren. De mannen moeten we hier bij niet vergeten en ook meenemen in dit proces. Want ondanks dat iedereen zegt "de mening van een ander doet mij niks", doet de mening van zwarte mannen ons wel degelijk iets.